Dzień chylił się ku końcowi, jednak pozostały jeszcze czas pozwalał mieć nadzieję, że zdążymy odwiedzić przed wieczorem punkt 52N/22E. Stracony nieco czas na remontowanej drodze przez Górę Kalwaria nadrobiliśmy na drodze E372 do Garwolina. Z Garwolina droga 76 doprowadza wprost do Stoczka Łukowskiego. Tu ostry skręt na północ, a 1,5km dalej na wschód wciąż niezłą drogą asfaltową. Niespełna cztery kilometry dalej wskazania GPS nakazały poszukiwać drogi na północ.

Minęło trochę czasu, zanim po kilku próbach trafiliśmy na dość szeroką utwardzoną drogę w kierunku północnym (wjazd na pozycji 51°59'34.76"N / 22° 0'45.89"E). Niestety, bardzo szybko okazało się, że i z tej drogi trzeba będzie zjechać. Wybraliśmy wąską polną drogę (wjazd na pozycji 51°59'54.75"N / 22° 0'45.74"E) prowadzącą poprzez pola w kierunku NNW. Głębokie koleiny zmusiły mnie jednak do zatrzymania samochodu jak tylko wypatrzyłem kawałek pola nadający się do nawrócenia. Do celu pozostało 750 metrów niemal dokładnie w kierunku zachodnim.

Nieco okrężną drogą dotarliśmy do punktu 52N/22E około godziny 20:00. Wyznaczenie dokładnego położenia CP poszło dość szybko, gdyż w szerokim polu siła wszystkich satelitów była wręcz wymarzona. Zachodzące słońce stwarzając niesamowitą grę światła i kolorów zatrzymało nas jednak na miejscu przez ponad kwadrans każąc podziwiać blaski na łanach zboża i okolicznych drzewach.

Sielska atmosfera okolicy nieco nas rozkleiła, jednak na nocleg do Otwocka pozostało jeszcze kilkadziesiąt kilometrów. Trzeba było się zbierać i to szybko. Do Otwocka dojechaliśmy już po zmroku. Szybko krótkie formalności i ładujemy się do pokoju. Spać kładziemy się tuż przed północą, już głęboką nocą, ale pod powiekami wciąż miałem kolory łanów zbóż w promieniach chylącego się słońca.