Na zakończenie wycieczki po północnej Wielkopolsce, podczas której odwiedziłem „Wilczy Park” w Stobnicy k. Obrzycka (stację doświadczalną poznańskiej AR, w której hodowanych jest 12 wilków), neorenesansowy zamek w Goraju k. Czarnkowa, śluzę na Noteci w Romanowie i wspiąłem się na Gontyniec – najwyższe wzniesienie w okolicy (192 m n.p.m.), położone zaledwie kilka kilometrów na zachód od Chodzieży, dotarłem wreszcie w pobliże przecięcia będącego celem dzisiejszej podróży.

Z Chodzieży skierowałem się na północny-wschód, objechałem od północy jez. Chodzieskie, we wsi Rataje skręciłem w prawo na drogę do Margonina, a po niecałych 4 km przed wsią Pietronki (z godnym polecenia pałacem ze znakomitą kuchnią) w lewo, na lokalną drogę do Mirowa. Po ok.1 km droga skręciła w lewo, a ja zjechałem w prawo, na piaszczystą drogę biegnącą na skraju lasu. Przejechałem nią ok. 500 m i zaparkowałem samochód.

Pieszo ruszyłem przez las na północ, dochodząc po kilkuset metrach do szerokiej leśnej drogi. Tu skręciłem w lewo i po chwili doszedłem do rozległej polany-wyrębu, otoczonej z trzech stron starym lasem, a z jednej – od strony przecinki – młodnikiem. Prawdopodobnie las ten jest przeznaczony do dalszej wycinki, bo na wielu drzewach znajdowały się charakterystyczne białe paski. Punkt przecięcia znalazłem na zachodnim skraju polany, kilka metrów od ściany lasu.

W powoli zapadającym zmierzchu wykonałem dokumentalne fotografie i nieco inną drogą, wykorzystując odcinek czerwonego szlaku, ruszyłem w drogę powrotną do samochodu. Przez Mirowo i Rataje wróciłem do Chodzieży, a stąd główną drogą do Poznania.