Odwiedziny 51N 17E planowałem już dwa tygodnie temu, podczas powrotu z długiego weekendu w Karkonoszach. Wówczas jednak nasze plany uległy zmianie i zamiast przez Wrocław wracaliśmy do Poznania przez Legnicę, no i okazja do odwiedzenia przecięcia umknęła.

Pojawiła się jednakże ponownie w związku z wyjazdem na konferencję do Wrocławia. W międzyczasie kol. Grzegorz Chyła, akceptując jedno z poprzednich moich przecięć, zaproponował spotkanie się we Wrocławiu przy okazji mojej wizyty na przecięciu. Gdy okazało się, że dojazd w pobliże przecięcia jest dość kłopotliwy, a zmierzch pod koniec października zapada dość wcześnie, Grzegorz zaproponował, abyśmy wspólnie pojechali na przecięcie jego samochodem.

Z radością przyjąłem tę propozycję i w piątkowy ranek wyruszyłem pociągiem z Poznania. Niestety poranna mgła, która spowiła Poznań, wpłynęła destrukcyjnie na punktualność pociągów i wyruszyliśmy w drogę z 15-minutowym opóźnieniem. Do Wrocławia udało się odrobić kilka minut spóźnienia i o wpół do dziesiątej przywitałem się z Grzegorzem, który podjechał po mnie na dworzec. Od przecięcia dzieliło nas stąd ok. 10 km w linii prostej.

Ulicami Borowską (mijając po lewej w dzielnicy Gaj ulice J. Kukuczki i W. Rutkiewicz), Parafialną i Gen. Kutrzeby wyjechaliśmy z miasta i skierowaliśmy się na południe przejeżdżając pod autostradą A4, a następnie przez Karwiany i Komorowice. Pogoda okazała się łaskawa – było ciepło i słonecznie, z resztkami mgły unoszącymi się nad polami.

Przed wsią Szukalice zaparkowaliśmy na poboczu drogi, na skraju buraczanego pola. Oba nasze GPS-y zgodnie wskazywały, że do przecięcia mamy 150 m. Ruszyliśmy pomiędzy burakami, zbierając rosę z ich liści na nogawkach i butach i grudy ziemi na podeszwach. Punkt przecięcia osiągnęliśmy punktualnie o godzinie 10:00 i było to moje dziesiąte przecięcie. Byliśmy na otwartym terenie i sygnał z satelitów był dostatecznie silny, by wskazania odbiornika od razu ustabilizowały się na samych zerach po przecinku. Wokół rozciągały się pola i niewielkie laski, spokój zakłócany był tylko przez szum samochodów z pobliskiej autostrady.

Obfotografowaliśmy (Grzegorz cyfrowo a ja analogowo) punkt przecięcia i widoki w kierunku czterech stron świata i starając się nie deptać roślin wróciliśmy do samochodu. Do Wrocławia wróciliśmy przez Bielany Wrocławskie i o 10:45 na placu Dominikańskim zakończyliśmy ten krótki, ale zakończony pełnym sukcesem wypad na przecięcie, który był możliwy tylko dzięki uprzejmości i pomocy Grzegorza Chyły, za co mu raz jeszcze dziękuję.

Coordinator's Note:

It was my third visit there, unfortunately again at more or less the same time of year so there is no more to be added from me.